Türkiye'de de şehirli orta üst sınıfta yayılan bir eğilim ama esas Amerika'da neredeyse kural bu: Aileler, çocuklarının eğitimiyle, okuluyla mutlaka yakından ilgilenecek. Bizde de var 'Okul Aile Birliği' ama Amerika'da bir başka türlü.
Bizde de özel okullarda öğretmenler en azından yılda iki kez öğretmenlerle buluşuyor, onlara çocukları hakkındaki kanaatlerini söylüyor; Amerika'da hemen hemen her okulda durum bu. Eğer aile çocuğuyla ilgilenmiyorsa, okula gelmiyorsa sanki o çocuk başarısızlığa mahkum.
Oysa dünyanın başka yerlerinde böyle bir kural yok. Mesela Finlandiya'da, ki bu ülke dünyanın en iyi eğitim sistemlerinden birine sahip, en başarılı öğrencileri yetiştiren ülke, anne babalar okulun yolunu bile bilmiyor.
Ben de hep merak ediyorum, ailenin ilgisiyle çocuğun okul başarısı arasında sahiden bir ilişki var mı? Elbette çocuğunun okuluyla ilgilenmek kötü bir şey değil, isteyen ilgilensin ama bu ilginin pozitif sonuç doğurduğunu nereden biliyoruz?
Bakın bir araştırma, 'Böyle bir pozitif sonuç yok' diyormuş.
Bizde de özel okullarda öğretmenler en azından yılda iki kez öğretmenlerle buluşuyor, onlara çocukları hakkındaki kanaatlerini söylüyor; Amerika'da hemen hemen her okulda durum bu. Eğer aile çocuğuyla ilgilenmiyorsa, okula gelmiyorsa sanki o çocuk başarısızlığa mahkum.
Oysa dünyanın başka yerlerinde böyle bir kural yok. Mesela Finlandiya'da, ki bu ülke dünyanın en iyi eğitim sistemlerinden birine sahip, en başarılı öğrencileri yetiştiren ülke, anne babalar okulun yolunu bile bilmiyor.
Ben de hep merak ediyorum, ailenin ilgisiyle çocuğun okul başarısı arasında sahiden bir ilişki var mı? Elbette çocuğunun okuluyla ilgilenmek kötü bir şey değil, isteyen ilgilensin ama bu ilginin pozitif sonuç doğurduğunu nereden biliyoruz?
Bakın bir araştırma, 'Böyle bir pozitif sonuç yok' diyormuş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder